Stap 6: Fond(ue) herinneringen
Na het bekijken van Reagan en Gorbatsjov's motorcolonnes zoom door op hun weg naar vredesbesprekingen en bijwonen van mijn ouder's dinner party met Raisa's interpreter ik gooide mijn eigen partij "rode" fondue. Ik gebakken rode brood, geverfd de fondue en de witte wijn met rood voedsel kleuren (drinken van rode wijn zou ondenkbaar zijn geweest), en dom, verlicht de kamer met rode lichten die het effect van de geverfde voedsel vernietigd. Alles net keek grijs maar we hadden toch plezier. Holst van de nacht, alle uitgedost uit in onze communistische paraphanelia zwierven wij de lege straten, een rode vlag zwaaien en zingen de Internationale op de top van onze longen. Wij deden niet krijgen gearresteerd maar we kregen een paar bang kijkt.
Een melancholische fondue-geheugen is een van mijn middelbare school sweetheart Thanksgiving bezoek tijdens mijn eerste jaar op de Universiteit in Providence, RI. Daar we geen speciale uitrusting hadden ineengedoken we rond de top van de elektrische kachel in de verlaten slaapzaal in een (mislukte) poging om opnieuw het goede humeur van fondue. Het maakte me enkel nog meer heimwee.
Jaar later, een fondue compatibel glazuur pot uit de Zabar werd een stilzwijgende betrokkenheid aanwezig: het was de eerste aankoop maakte ik gemeen met de man die ik later trouwde. Ondanks zijn roots Tennessee deelde hij mijn enthousiasme voor gesmolten kaas, dat een duidelijke verkoopargument was. Ik voorgesteld om hem in de metro op weg naar huis van een Zwitsers restaurant in de East village. Ik wilde niet voor te stellen in de metro--ik bedoeld om het te doen over fondue, maar een of andere manier de kaas niet gaf me genoeg moed. Ik was alleen in staat te flappen uit de vraag als de N trein trok uit de buurt van City Hall.
Een laatste waarschuwing over fondue: het geeft me altijd rare dromen. Niet slecht, levendig en verontrustend. Euro kunstfilm dromen.