Nu hebben Turkije en ik niet altijd geweest op termen te spreken. Mijn moeder, die in een chuck steak iets naderen van filet mignon omzetten kan, was hopeloos met de grote vogel. Niet verwonderlijk, want ze kwam uit een cultuur die eenmaal gebruikt fowl in de toeschouwer sport - had onze Thanksgiving kalkoenen steevast de interieur textuur van een voetbal. Op het moment, ik dacht dat ik gewoon niet willen dat Turkije, en stikte het neer gesmoord in jus.
Een dag had ik een openbaring toen een vriend tot Turkije perfectie gekookt: sappige wit vlees, donker vlees glijdt de botten... Ik opgelost dat voortaan alle kalkoenen als deze zijn zou!
Ik leerde dat de uitdaging van de perfecte Turkije is dat er een verschillende eindtemperatuur voor de wit vlees (145) en donker vlees (165) om ervoor te zorgen dat mijn kalkoenen zijn perfect elke keer, maar nog steeds geven u dat normaal Rockwell moment aan de tafel die we allemaal hunkeren, ik kwam met de volgende oplossing:
