Stap 6: Het platenlabel
Mijn eerste inspiratie aan het begin van dit project was de verschijning van een korrelig zwart-wit visie van Albert Fink van record mouw. Al had ik toegang tot het platenlabel dat in de fonograaf speelde. (Figuren 1 - 2)
Echter, besefte ik dat dit een exacte replica van een werkelijke platenlabel. (Fig. 3)
Het letterlijk aangepast van een scan van een specifieke record label vergelijkbaar met een op deze pagina. Zelfs de merken rond het gat van de spindel zijn identiek.
De Berliner E. was wat het weggaf. Emile Berliner was de pionier van het maken van flat-disc records. Edison had al komen met zijn fonograaf die eerst opgenomen muziek ter beschikking gesteld van de massa's op wax cilinders, verwarrend genaamd "records" op het moment (aantal van oneindige soundtrack komt op cilinders). De Berliner "grammofoon" bleek dat muziek kan worden gemaakt op vlakke schijven, waardoor snellere replicatie en gemakkelijker opslag. Hoewel, cilinders had technisch beter geluidsgetrouwheid, aangezien de groeven van een vaste diameter in vergelijking met een platte record ooit dalende spiraal waren, vlakke records uit gewonnen aangezien zij waren goedkoper om te produceren.
Deels vanwege te omzeilen van copyright, Berliner genoemd zijn uitvinding de "grammofoon" in tegenstelling tot Edison's reeds gevestigde cilinder "fonograaf". In het verleden, was grammofoon gewend specifiek verwijzen naar de Berliner schijf platenspeler en fonograaf voor Edisons cilinder speler. Nu lijkt het erop dat de fonograaf en grammofoon enigszins uitwisselbaar zijn vergelijkbaar met de Amerikaanse "lift" en de Britse "lift". Meestal het gebruik van de namen verwijzen naar de oude crank modellen, maar veel audio-ontvangers hebben een "phono"-input. Wat lijkt te zijn in de mode tegenwoordig is "turntable", maar "platenspeler" is een goede paraplu-term.
Edison, was zoals u waarschijnlijk weet, een genie opgenomen geluid, maar een verschrikkelijke zakenman heeft geïntroduceerd. Hij hardnekkig gehouden op het bedrijf van de cilinder. Uiteindelijk hij gaf en gemaakt van Edison Diamond Discs. Hij verkocht ze onbreekbaar aangezien zij obsceen dikke waren met een dunnere schellak records vergeleken. Ook, waarschijnlijk gedeeltelijk vanwege pique, maakte hij de records verticaal gesneden en vervaardigd fonografen dan alleen zijn schijven kunnen spelen en terwijl andere schijven kunnen niet worden afgespeeld op zijn machine en vice versa. Nogmaals, de verticaal gesneden records had aantoonbaar beter geluid, maar de platenmaatschappij duurde slechts 17 jaar deels te wijten aan Edisons koppigheid om populaire artiesten onder zijn discografie, de voorkeur te kiezen die hem geschikt. (Ik ben enigszins opgelucht dat oneindig de soundtrack niet over een diamant schijf opname beschikt)
Terug op het onderwerp zijn de twee platenlabels identiek behalve voor de "Albert Fink van magische melodieën" en de "verbeterde Berliner Gram-o-telefoon". Het is jammer omdat de andere recordgegevens geen zin in Columbia heeft. "E. Berliner" is nog steeds zichtbaar en elke record in de oneindige verkondigt dat het is een opname van "Ah! La Femme Il N'y A Que Ça"gezongen door een"Mons. A. Fertinel".
Echter, ik probeerde te overeenkomen met lettertypen en maakte twee versies, de originele in een vectored vorm (Fig 4), en een aanpasbaar meer geschikt voor Columbia. Uitgaande Albert Fink stal ook Berliner van technologie (Gettit? "A. Fink") ik heb versies voor elke anachronistische dekking in het spel en ik bewerkt wat zou het catalogusnummer in het jaar van de oorspronkelijke opname.
Het krijgen van het etiket vast te houden aan het gladde oppervlak van acryl is iets van een probleem. Etiketten werden nooit gelijmd op records. Ze werden gedrukt rechtstreeks in de schellak/vinyl, toen het record werd opgericht. Ik beëindigde omhoog snijden van het label en het gat van de spindel met een X-ACTO. Ik plaatste de record op een platenspeler en uitgelijnd het etiket op de spindel. Ik heb geprobeerd spray lijm zodat het houden, maar het schillen uiteindelijk met ruwe behandeling. Rubber-cement en school lijm lijken oke. Eenmaal op plaats opgestapeld ik sommige boeken over het etiket om het te krijgen om te drogen. Volgende keer zou ik proberen etsen van regels op het gebied van de dood was om het label te houden met meer tractie.
