Stap 2: Frantic Sober Saint - eerste fase van de Heilige martrydom.
Zodra ik echt, echt, echt de diepte van mijn probleem, dat er geen mere grap meer realiseerde, dat ik was duidelijk op weg naar niets goeds, het begon: die gekke rush naar alles ik gebroken vast. Mijn reputatie, mijn relaties, mijn baan, mijn houding. Ik wist dat ze gemaakt u inventariseren van alles wat je hebt gedaan verkeerd in 12-stap-programma's, en dus het begon. Wanneer de langste u gone zonder drinken in een jaar misschien een week is, blijft je geest vrij bewolkt zelfs wanneer je niet daadwerkelijk dronken. Ik had enkele vermeende "momenten van duidelijkheid" vóór, maar nooit eerder een echte poging om echt rekening in de ernst van wat ik had toegestaan alcohol te doen voor mij had gemaakt
---Elk aspect van mijn leven had getroffen:
Ik bedrogen mijn man terwijl dronken en reed hem aan zijn absolute breekpunt zoveel proberen om me te helpen.
Ik had een vorige baan na maanden van gaan werken dronken en vaak brengend drank om te werken voor mijn lunchpauze. Ik was begonnen met het opnieuw doen op mijn nieuwe baan.
Ik had een grap te veel van mijn man's vrienden geworden en had niet veel van een poging om de staking van mijn eigen vriendschappen in een nieuwe plaats gemaakt.
Ik gezegd een ongezonde afhankelijkheid van een ex-vriendje, en mede afhankelijk is van mijn huidige een.
Ik sprak veel over het doen van dingen maar nooit echt uiteindelijk doen ze omdat ik altijd te dronken was. (Bijvoorbeeld, het kostte me twee of drie maanden om eindelijk rond aan het schoonmaken van mijn kamer van het huis, ik zelden hobby's zoals tekenen of schrijven meer gewerkt en toen ik het deed was totale onzin).
Toen dronken, was ik zeker ik was altijd slimmer en wist meer over alles nog geen van mijn punten ooit gemaakt geen zin.
Ik was gewoon over het algemeen niet leuk om te worden rond. Mijn man gevreesde thuiskomen bij nacht en zou vaak blijven zo laat mogelijk omdat hij wist dat ik zou proberen dat te halen een dronken strijd met hem over niets.
Wanneer ik totaal stemmig opwaarts en diep keek in de spiegel, ik werd fired up over soberheid. Het is altijd leek zo lame voor mij: Ik bedoel hoe kan je veel plezier op een feestje en niet drinken? Maar ik besefte dat het was gewoon niet waard meer. Ik zwoer om te stoppen voor ten minste 6 maanden, en dan zou ik mezelf opnieuw te evalueren en zie als ik dacht dat ik kon verwerken matig drinken weer. Aanvankelijk was mijn belangrijkste doel om niet te leven met mijn ouders weer en laat mijn man vrij om tot haak met een meisje die hij toegegeven dat hij aan hadden gesproken.
Ik zwoer hem dat als ik ooit een fles weer pakte, ik met geen enkel argument zou verlaten. Ik gaf langdradig, apologetische rants over hoe hij niet verdienen te worden behandeld de manier waarop die ik behandeld was hem, dat ik het meisje dat hij verliefd weer kon zijn. Toen hij mijn oprechtheid getest door het terloops vragen als ik een biertje wilde toen hij een in een restaurant bestelde, vertelde ik plichtsgetrouw hem dat ik wilde niet drinken. Ik was ditmaal ernstig. Ik echt, was echt! Het leek in mijn achterhoofd dat ik eerst dacht dat het stoppen met drinken automatisch al mijn problemen zou oplossen. Ik ging zelfs naar een A.A.-vergadering, alle door mij. Ik het eens met wat zij zei, dat ik gewoon "allergisch voor alcohol" was en dat ik was gewoon niet geschikt voor op een verantwoorde manier drinken. Ik heb genoten wordt sober. Ik voelde me zo veel beter fysiek en mentaal. Ik wilde niet meer drinken. Ik dronk andere ingeblikte dranken die leek op het energie-bier drink ik zou normaal gesproken om te helpen met de mondelinge bevestiging. Ik was genezen!
Ja, dat duurde niet lang Binnen misschien vijf dagen besloot ik A.A. en totale onthouding waren gewoon niet mijn tas, en ik dronk opnieuw (maar anders dit keer). Oh, en ik besefte dat stoppen met drinken niet direct maakt al de problemen die het gemaakt verdwijnen.
