Stap 3: Het vak (deel 1): 'oefenen' vakken (kleine prototypes)
Aanvankelijk dacht ik, neofiet dat ik was, dat het vak zou het gemakkelijker deel van het project. Ik was erg verward.
Ik wilde het vak moet ongeveer de grootte van een menselijk hoofd (gezien de toekomstige inhoud.) Ik had op vier bladen van geëtste acryl en de breedte van de hippocampus object, en de ruimte tussen de lagen om ruimte te geven om te ademen. Ik wilde het acryl (een speciale acryl Endlighten met licht-afscheiden eigenschappen genoemd) te worden verlicht van onder, en zo nodig mijn vak voor elektronica op de bodem, zonder het hebben van hen worden openlijk zichtbaar. Ik besloot op een duidelijke doos met een houten frame, welk zou huis de neopixel lichten en arduino setup, en waarin het vak ook zou zitten.
Ik moest in het meten, rekening voor de kerf van de lasercutter (dat wil zeggen het materiaal weggehaald wanneer de laser cutter snijdt). Ik moest de rekening voor de dikte van het materiaal. Ik moest voor mogelijke fouten in het meten, en voor het feit dat ik was met behulp van een doorzichtig materiaal (die zal niet verbergen uw fouten.)
Ik maakte een prototype na prototype. Ik maakte dozen van karton, dozen van acryl, 1/8", 1/4", triplex, 1/2 maat, 1/4-formaat, werkelijke maat. Elke keer denken dat ik had de juiste metingen. Meestal het maken van kleinere iteraties is aan te raden: bespaart u tijd en materiaal bespaart. Tenzij uw kleinere iteraties leiden afnemende metingen tot breuken met 4 decimaaltekens tot, waar u eventueel niet zeggen kan als die 1.3456 eigenlijk 1.3475 is, omdat het menselijk oog, helaas, is niet zo nauwkeurig.
Mensen, het maken van een doos neemt tijd en praktijk. Maken van een nauwkeurig gemeten en elegant uitziende box is een bloedige grote wonder niet te onderschatten.
De grootste verdienste aan overige buiten de doos, gezien vanuit een ander perspectief, is het feit dat u niet noodzakelijk te bouwen!
