Stap 2: Wat maakt dit zo moeilijk?
U uitdagingen twee grote moet u verbindt zich ertoe dit project. Ten eerste heeft de nieuwe batterij om te repliceren naar de vergevorderd men in wezen elk detail. De controller verwacht een bepaalde spanning onder bepaalde voorwaarden, en is meer of minder gevoelig voor temperatuur, ook. Zo belangrijk, je te maken hebt met een heleboel binnenlandse elektriciteitsverbindingen in een kleine ruimte, en een stuk van elektrische stroom, dus shorts zijn uit den boze... en nog verrassend, men zou kunnen zeggen "schokkend," waarschijnlijk gebeuren. Precisie graven.
Maar het is de tweede men welk is echt moeilijk. Warmte is slecht voor batterijen, maar warmte, gegenereerd door elektrische stroom, is wat u gebruikt voor het lassen van de cellen aan de metalen strips die elektriciteit tussen hen zal uitvoeren. Het is belangrijk om zo sterk is een Las als mogelijk, maar je zo weinig warmte mogelijk in de batterij injecteren moet. Te veel warmte en u degraderen of zelfs het doorprikken van de accu, te weinig en je eindigen met een zwak Las en, uiteindelijk, een losse verbinding diep in uw constructie, met onvoorspelbare maar geenszins nuttige resultaten. Het is een fijne lijn, die u zult lopen. Wat nog erger is, er zijn vele factoren die invloed hebben op de kwaliteit van een Las: de reinheid van de oppervlakken wordt gelast; de dikte en de vorm van de elektroden; hun plaatsing ten opzichte van elkaar; de stevigheid van het contact tussen hen en het metaal wordt gelast, en tussen het metaal en de batterij onder; de lengte van de termijn waarbinnen de lasnaad; de massa van het metaal grenzend aan de punten wordt gelast; en waarschijnlijk andere factoren, ook. Nogmaals, precisie telt... maar hoe ga je te bereiken precisie met deze vele variabelen over een paar honderd lassen?