Ik ontmoette negen-jarige Aidan Robinson op een zomer kamp studeerde genaamd Superhero Cyborgs. Dit kamp, uitgevoerd door KIDmob, is een plek waar kinderen met een verscheidenheid van ledematen verschillen hun eigen prothesen en orthopedische hulpmiddelen ontwerpen. Elke kid's ontwerp was indrukwekkend, maar de speelse ideeën van Aidan echt resoneerde met mij. Voor mij waren de ideeën van Aidan een model voor hoe protheses kan en moet meer geschikt, handig en leuk dan die meestal worden gebruikt voor zowel kinderen als volwassenen. De typische prothetische arm heeft een robotic hand of een haak die niet goed aan allerlei passen doet gebruikt.
Aidan werd geboren zonder een linker arm onder de elleboog en heeft vele verschillende types van protheses, alle hem bijna beter af zonder hen het gevoel verlaten. Ondanks deze hindernissen, en net als de veerkrachtig en creatieve jongen hij is, Aidan aangepast uitstekend tot leven met een ledemaat verschil en is actiever dan de meeste jonge geitjes zijn leeftijd. Omdat de prothetische een deel van hem is, voelde we allebei dat hij nodig had voor een apparaat dat nauwkeurig weerspiegeld zijn persoonlijkheid en interesses.
Aidan en zijn moeder had twee hoofddoelen voor zijn nieuwe apparaat. Aidan wilde toegang tot meerdere specifieke bijlagen van de taak op een apparaat, zoals een Zwitsers zakmes. Aidan had specifieke-genoeg belangstelling te weten precies de tools die hij op zijn arm gezocht, meestal bestaande uit dingen die hielpen hem doen alledaagse taken of favoriete games spelen. Aidan van mam, Jill, wilde iets dat zou groeien met hem. Protheses zijn vaak duur en aangepaste pasvorm. Om de kosten waard, had Aidan om langdurig gebruik en meer tevreden met het algehele apparaat.
Ik vond de ideeën van Aidan en zijn moeder kwam met, en samen we het volgende prothetische apparaat ontworpen.
