Stap 9: Plan de stomp-montage
Nadat de loper/been eenheden compleet waren, geënsceneerd ik hen met het stomp om erachter te komen hoe de bestaande onderdelen zou samenkomen.
In plaats van zinken bouten in de stronk, besloten heb ik om uit te rusten van het met op maat gemaakte stalen bandjes. Dit geeft de stomp een waargenomen geïsoleerd van de rest van de stoel, waardoor het lijkt verschillende en vervangbare. Dergelijke modulariteit associëren we met homogene, massaproductie delen. Deze vereniging zou een mooie spanning en cognitieve dissonantie maken met de organische en inherent unieke stomp.
Naar dwaal af voor een moment... Ik denk dat deze filosofische overwegingen zo belangrijk zoals ze schijnbaar absurde zijn. Ik werk te maken van discours met mijn werk. Dit is geboren uit verveling misschien: ik langere tijd alleen doorbrengen met mijn projecten, en geven hen een stem zorgt voor een beter bedrijf. Dat terzijde, ik vind dat handhaving van dit filosofisch gesprek, bijna als een regel tot een betere esthetiek leidt. Het dwingt de betrokkenheid met het werk van nieuwe perspectieven, conceptuele en anderszins, en de esthetische voordelen van een hybride vigor. Soms, als we zijn gelukkig, de dialoog en de filosofie zelf doorschemeren, met een subtiele duidelijkheid, in het eindproduct en het discours CV's opnieuw tussen tussen het object en het publiek.
Of misschien is dit onzin allemaal in mijn hoofd...?