Stap 14: Goedaardige verwaarlozing
Dit is de laatste en belangrijkste stap. In New York City, waar zijn de begeerde pre scholen concurrerender zijn dan Ivy League universiteiten, ouders, wanhopig te geven hun nageslacht een been, stopt bij niets: muziek, sport, docenten, talen en kunst zijn gepropt in peuters leven. Elementaire studenten worden ook geboekt als u wilt spelen datums, kinderen leven zo gestructureerd zijn, als ze toevallig hebben een paar uur gratis dat ze heb geen flauw idee over hoe om te bezetten zelf... Hoewel ik af en toe met twijfel en schuld kreunt ben, ik heel bewust niet zijn gezwicht voor deze trend, en houden aan de regels van het optimistisch noem ik "benign neglect"
1. nooit teken per kind voor meer dan twee activiteiten per week (inclusief weekenden).
2. het is OK om buiten op "avonturen" (musea, dierentuinen, activiteiten in het Park, bowling, enz) maar zorg ervoor dat er zijn tal van dagen wanneer niets is gepland.
3. Wanneer thuis op die dagen "niets doen", negeren angstvallig pogingen om uw aandacht te krijgen. Geen monopolie. Geen Uno. Reageren op elk verzoek met een vage "in een minuut, honing" terwijl het zorgvuldig vermijden oogcontact.
Uiteindelijk uw kinderen zullen moe van het spelen met legos, en zij zullen zelfs moe van gekibbel met elkaar. Na een tijd van huiveringwekkend stilte kunt u kruipen uit met uw camera en snap een foto van hen, lezen.
