![]()
een paar jaar geleden, heb ik gesolliciteerd voor PhD programma's in de klinische psychologie. Ik heb verworpen, elke één die pijn om te zeggen het minst. Door middel van het jaar volgend op deze afwijzingen, realiseerde ik me hoe naïef ik was gewoon, maar wat nog belangrijker is besefte ik hoe om te gaan met "mislukking". Terugkijkend ik nu kan zien waarom ik werd verworpen en hoe dat maakt me niet intrinsiek inferieur of een regelrechte mislukking op alles in mijn complete leven en gewoon voor mucken vuil en rotsen eten gedoemd. Af te rekenen met deze afwijzingen ook heeft het een stuk makkelijker om het reine te komen met het krijgen in het algemeen verworpen. Natuurlijk krijg ik nog steeds een beetje boos en een beetje angsty, maar dat is normaal voor iedereen en niet een probleem worden, tenzij het begint mijn leven of de levens van anderen te beïnvloeden.
Dit is niet een feel-good-alles-is-grand Instructable. Het is een eenvoudige gids over af te rekenen met afwijzing / "mislukking" en bewegen op omdat stagneert door obsessie zal niet krijgen gedaan en zal bedenkelijk u of me een beter of gelukkiger persoon. Het niet doen geen goed te geselen uit naar anderen en maakt ze het gevoel slecht voor hun successen en het niet doet geen goed aan de stoofpot in een put van waardeloosheid of het gevoel dat de hele hele wereld tegen je is. Het kost veel discipline om te gaan met afwijzing goed en het is niet eenvoudig. Ik kan niet zeggen ik ben altijd succesvol in het proces van het nemen van falen als een kampioen, maar het is zeker waard het proberen als een kampioen, vooral als u zojuist heb verworpen.
