Stap 4: Vervang artikel een
LICHAAM
De definitie van een lichaam in termen van de metafysica is een raadselachtig inspanning. Het is waarschijnlijk de notie van een soort van inerte fysieke materie onderworpen aan de grillen van Volition, Inc. en/of fysieke wet productnamen. Deze weergave is met name wijdverbreid in filosofie, wanneer men met denkers van de verlichting - meest beroemde, Immanuel Kant bezighoudt zich. John Locke, bijvoorbeeld, definieert lichaam gewoon als "... iets dat is stevige en uitgebreide, waarvan delen zijn scheidbaar en beweegbare manieren." (Nidditch, 1975)
De kwestie wordt echter complexer dan dat alleen. Dit wordt geïllustreerd door zelfs de meest vluchtige blik op de filosofische beweging van belichaming. Belichaming verwijst als bedoeld in dit artikel, niet naar het woord als de school van de analytische filosofie over het algemeen, dat wil zeggen, doet om rekening te houden met vraagstukken van Philosophy of Mind en kunstmatige intelligentie. Belichaming maakt daarentegen een ander gebruik van het woord dat meer in het algemeen kan worden gevonden binnen de school voor fenomenologieen de categorie van de continentale filosofie . Dit gebruik ontstond en werd behandeld door filosofen als Edmund Husserl of zelfs eerder, door Hegel, en het lijkt te suggereren dat dit orgaan zelf is precies datgene wat de cognitie van zichzelf qua doet lichaam, door middel van zelfbewustzijn.
De Oxford English Dictionary omschrijft letterlijk het voorvoegsel "meta -" als "' met gevoel ' daarbuiten hierboven, op een hoger niveau,'" en het woord 'fysieke ' als "van of ten aanzien van materiële aard, of aan de fenomenale universum waargenomen door de zintuigen; bijhorende aan of verbonden met het onderwerp; materiaal; verzet zich tegen psychische, mentale, spirituele." De traditionele opvatting van de verlichting van het lichaam is juist alleen fysieke plaats van metafysische. Gegeven de twijfelachtige connotatie van de 'fysieke' als iets tegengesteld aan het mentale, het is belangrijk in gedachten te houden dat denkers van de verlichting, zoals Locke, kan niet vrij geven ons een metafysische definitie die bij de complexiteit krijgt in de betekenis van een dergelijke term betrokken.
Deze trend van het denken weerspiegelt een tendens van belichaming denkers te suggereren een ineenstorting van het Cartesiaanse dualisme in, in plaats van de traditionele lichaam-geestprobleem, het lichaam-geestprobleem. In de fenomenologie evolueert het Cartesiaanse probleem naar een begrip eerst omhelsd door Edmund Husserl van fenomenologische epoche. We moeten het theoretisch herstellen van dit als wij gaan handelen in de wereld. Opmerkelijke belichaming theoretici zoals Maurice Merleau-Ponty bespreken de mate waarop het Cartesiaanse, of zelfs Husserlian lichaam-geestprobleem is toegeëigend door het primaat van het lichaam in zijn lichamelijkheid.
