Als kunstenaar die dimensionale muur installaties maakt, ik had een solide basis in de traditionele methoden van beeldhouwkunst - mal maken, casting, lassen, houtbewerking, etc - maar ik had weinig ontwerpen met software gedaan, en ik had zeker niet gebruikten computer aided machines uit te voeren om het even welk van mijn ideeën. Het programma van de lucht op Pier 9 werd ground zero voor mijn verkenning naar deze onbekend terrein. Hier is een paar woorden over mijn verblijf van drie maanden er:
FACILITEIT
Het gebouw zelf is vrij inspirerend - een hightech fabricage faciliteit zat op een industriële pier met uitzicht op de skyline van de stad en de Bay Bridge. Wat een mooi gezicht was om naar te kijken de waterjet machine weg te werken voor een groot raam geconfronteerd met de binnenstad waterkant. Ik moest mezelf dat ik was eigenlijk met behulp van machines die honderden duizenden dollars kost te bouwen wat mijn hart gewenst knijpen. (Ik heb ook te vermelden hoe groot het was om een op vraag koffie machine in de keuken hebben.)
PERSONEEL
Iedereen die werkzaam is op Instructables is stoked over het maken van dingen en er is zeker een beetje een 'mad scientist' vibe. Wordt beschreven als 'losgeslagen' is een groot compliment. Wanneer ik mijn plannen voor het gebruik van één van de machines, vooral een die de grenzen van de machine, misschien uitdaging zou uitleggen ik aanvankelijk een beetje weerstand verwacht, maar in plaats daarvan kreeg ik aanmoediging (samen met een paar woorden over de Grove, gemakkelijk vermijdbare fouten niet te plegen.) Ik heb uiteindelijk het starten van een kleine brand op de laser Metabeam, maar ik heb een vermaning en nooit deed het weer.
OPLEIDING
Getting getraind op alle machines kan nemen een beetje tijd, maar ik was in staat om te beginnen met de klassen voordat mijn residentie officieel begon. Ik heb bijna elke Filipijnse die ik kon, zelfs als ik had geen onmiddellijke plannen voor het gebruik ervan. Boeken en het bijwonen van de klassen was het makkelijke gedeelte, maar daadwerkelijk terug te gaan en ze te gebruiken op mijn eigen nam een beetje inspanning. Er is zeker een leercurve met elke machine, maar er was altijd iemand rond om te helpen als ik liep in wegversperringen.
ARTIESTEN IN RESIDENTIE
Waren er ongeveer een dozijn kunstenaars en ontwerpers in totaal, alle werken in de nabijheid van elkaar. De soorten projecten die mensen bezig waren waren alle warme gebieden van het ontwerp dat u over - parametrische design, data visualisatie, biomimicry, wearable technologie, enz lezen. Het was echt cool te zijn rond mensen met een breed scala van achtergronden en methodologieën doen dergelijke dingen snijkant. Iedereen is super vriendelijk en er is een sterke cultuur van het delen van informatie. Als u had een vraag, ongeacht hoe technische of esoterische, zou er iemand rond die het antwoord wist. Wezen rond dergelijke talent maakte me willen worden op mijn best.
POST RESIDENTIE REFLECTIES
Ik was echt blij om verschillende projecten die ik willen maken voor jaren en wordt ingevoerd om nieuwe methoden voor het ontwerpen en bouwen hebben voltooid. Ik wou dat ik had meer in 3D-ontwerp en prototyping dook, maar dat was door de keuze. Meeste van wat ik deed was 2.5D werken aan de waterjet en ShopBot, maar het was volledig nieuw voor mij. Er was zo veel nieuwe informatie te verwerken en uit te voeren dat ik wilde niet naar vele richtingen. Maar de middelen zijn er om zo ver gaan als u, dat wil zeggen wilt, de sky is the limit.
Speciale dank aan Noah en Vanessa voor het maken van een inspirerende omgeving vol creativiteit en diversiteit. Ik leerde zo veel terwijl ik daar was en het was zo'n een voorrecht om deel uit te maken van de AiR-programma. Dank u!
John Whitmarsh
