Stap 4: Voorbeeld van de simulatie
Een eenvoudig voorbeeld kan misschien helpen beschrijven hoe deze overgang-functie wordt toegepast om te bepalen van de evolutie van een cellulaire automaat. Overwegen drie levende cellen in een rij, elk grenzend aan een ander, omgeven door een dode cellen in een raster. Deze configuratie wordt aangeduid in een van de foto's. Conventie, de levende cellen worden zwart gekleurd, en in dit geval vormen ze een horizontale balk in het raster. Om te bepalen hoe deze configuratie in de volgende generatie verandert, toepassen wij de overgang regel op elke cel van belang. Stel dat we beginnen met de zwarte center-cel. Het heeft twee levende buren (één rechts) en één aan de linkerkant. Dus, volgens de regels die eerder zijn beschreven, het blijft levend. Merk op dat de andere twee zwarte cellen een levende cel in hun respectievelijke buurten hebben. Dus, ze elk sterven in de volgende generatie. Er zijn ook een aantal witte bloedcellen te overwegen. Allermeest naar de dode cellen blijven natuurlijk dood omdat ze nul levende cellen hebben, maar enkelen tot leven komen. Namelijk, zal de cellen direct boven en onder de zwarte center-cel worden levend omdat ze elke drie buren in hun respectievelijke buurten wonen. Vandaar, wanneer al deze wijzigingen worden toegepast op het systeem, de resulterende configuratie zou lijken op de tweede foto geplaatst die toont de levende cellen als een verticale balk.
Als deze configuratie 180° gedraaid is wordt gestuurd naar de oorspronkelijke configuratie (d.w.z. een horizontale balk). Hieruit volgt dat deze configuratie gewoon van horizontale naar verticale strepen elk generatie oscilleren zal. In feite, het is een bekende configuratie en wordt meestal aangeduid als een "blinker."
