Stap 2: Project uitdagingen en oplossingen
Ten eerste, wanneer u werkt met analoog naar digitaal conversie in het verleden, heb ik gemerkt aanzienlijk 'drift' rond de minimale en maximale waarden en dus wat code zal moeten worden geschreven om dit verschijnsel tegen te gaan. Ten tweede kan wind soms zeer turbulente waardoor het erg moeilijk om een nauwkeurige output waarde. Als de wind voor het voortdurend van, zeg, Zuid naar west die we willen verwerken onze gegevens op een zodanige wijze veranderen was zouden dat het de meest voorkomende richting, niet alleen de gemiddelde of 'bedoel', zou geven zouden anders we gewoon krijgen een waarde van het zuidwesten. Om uit te leggen in meer detail - de wind kan veer van Zuid naar west en weer terug, maar eigenlijk het meestal afkomstig van de Zuid-Zuid-west. Als dit begint te kwetsen uw hersencellen, ik ben het volledig eens!
Gelukkig hebben we oplossingen voor zowel de bovenstaande problemen - wij nemen zoveel lezingen als het systeemgeheugen en snelheid zullen toestaan en sommige echt enorme reeksen van getallen te bouwen. Wij maken vervolgens een doorlopend logbestand van het aantal keren elk onderdeel van de array is geraakt en vervolgens, ten slotte, spugen het meest populair. In het project digitale wind vaan schreef ik wat nogal onhandig code voor de berekening van de waarde van de 'mode' en met de kracht van sommige extra voedzame koffie korrels, heb ik nu, die code teruggebracht tot iets eerder subliem!
Ten slotte, na ongeveer tien minuten, net toen onze arrays zijn bezig met het exploderen van de arduino in fragmenten van de een miljoen silicium stof, we een interne wind richting waarde bv 215 met een tweede arduino ophalen en alle van de grote aantallen weer op nul gezet.
Nu dat we beginnen te voelen heel glib over onze engineering dapperheid, de analoge windvaan chucks bij ons 2 meer grote problemen - één: met de aanbevolen 100K lading op zijn plaats, het niet produceren een echte lineaire uitgang en twee: het heeft een dode zone rond de Noordpool van ongeveer 3 graden. Op het eerste, mijn hersencellen raakte in paniek op de vooruitzichten voor het oplossen van het probleem van de niet-lineariteit maar toen ze herinnerde me dat de wind altijd enigszins turbulente is dus rees de vraag: hoe nauwkeurig wij echt hoeft te worden? Hebben we echt nodig om te kijken naar een heleboel detail op de niet-lineariteit curve? Gezond verstand toen kwam aan de redding en de curve kreeg gehakt en richtte in 2 eenvoudige rechte lijnen, met een apex op 240 graden. Eenvoudig!
