Stap 2: Video van wandelen op de maan
http://www.video.spacetravel.org/videos/125/Apollo-17-Moon-Walk-and-Scientific-Study
Centrifugale kracht: in tegenstelling tot de echte zwaartekracht die naar een centrum trekt, geeft deze pseudo-kracht die wordt weergegeven in het roterende referentiekaders een roterende 'gravity' dat uit de buurt van de as van rotatie duwt. Kunstmatige zwaartekracht niveaus variëren evenredig met de afstand van het centrum van rotatie. Met een kleine straal van rotatie zou de hoeveelheid zwaartekracht voelde aan iemands hoofd wijkt sterk af van het bedrag aan iemands voeten gevoeld. Dit kon verkeer en veranderende lichaamshouding lastig maken. Nogmaals, langzamer rotaties of grotere roterende straal mag niet leiden tot zo'n probleem.
Het Corioliseffect geeft een schijnbare kracht die optreedt voor objecten die bewegen. Deze kracht de neiging om de beweging in de tegengestelde richting te draaien van de habitat van de kromme. Effecten geproduceerd door het Corioliseffect handelen op het binnenoor en kunnen leiden tot duizeligheid, misselijkheid en desoriëntatie. Experimenten hebben aangetoond dat lagere tarieven van rotatie de Coriolis-krachten en de gevolgen ervan verminderen. Het is over het algemeen van mening dat bij 2 omwentelingen per minuut of minder geen schadelijke gevolgen van de Coriolis krachten zal plaatsvinden, tot een hoger niveau sommige mensen gewend het geraakt kan en sommigen doen niet, maar tegen tarieven boven 7 rpm weinig of kan wennen. Het is nog niet bekend als zeer lange belichtingen tot hoge niveaus van Coriolis krachten kunnen verhogen de kans op steeds gewend. De misselijkheid-inducerende effecten van Coriolis krachten kunnen ook worden verzacht door de beteugeling van de beweging van het hoofd. Hoofdsteunen zijn misschien praktisch voor de uitoefening van in kunstmatige zwaartekracht (een kunstmatige zwaartekracht sportschool), maar niet voor nog veel meer.
Deze vorm van kunstmatige zwaartekracht geeft extra systeemproblemen:
De grootte en de snelheden en de periode van verschillende kromtestralen ruimte stationThe technische uitdagingen van het creëren van een roterende ruimtevaartuigen zijn relatief bescheiden te
Kinetische energie: draaiende delen of alle van de habitat vraagt energie. Dit vereist een aandrijfsysteem en drijfgas een soort rotatie (of spin down) of een motor en de ballast van een soort (eventueel in de vorm van een andere woonruimte) te draaien in de tegenovergestelde richting.
Als delen van de structuur niet opzettelijk zijn spinnen, zal wrijving en soortgelijke koppels veroorzaken de tarieven van de spin te convergeren (evenals veroorzaakt de anders-stationaire delen te draaien), waarbij motoren en macht worden gebruikt om te compenseren voor de verliezen als gevolg van wrijving.
Hoekige traagheid kan ruimtevaartuig voortbewegings- en hoogte controle bemoeilijken, vooral wanneer geen tegenwicht werkzaam is.
De technische uitdagingen van het creëren van een roterende ruimtevaartuigen zijn relatief bescheiden aan alle andere voorgestelde aanpak. Theoretische ruimtevaartuig ontwerpen met behulp van kunstmatige zwaartekracht hebben een groot aantal varianten met intrinsieke problemen en voordelen. Verklein de Coriolis dwingt tot een leefbaar niveau, een aantal spin van 2 rpm of minder nodig zou zijn. Voor de productie van 1g, de straal van de rotatie moet wel 224 m (735 ft) of meer, die zou zorgen voor een zeer grote ruimteschip. Verklein de massa en zou kunnen de steun langs de diameter bestaan uit niets anders dan een kabel aansluiten van twee secties van het ruimteschip, eventueel een habitat-module en een tegenwicht bestaande uit elk ander onderdeel van het ruimtevaartuig. Het is nog niet bekend als blootstelling aan hoge zwaartekracht voor korte perioden zowel gunstig voor de gezondheid als voortdurende blootstelling aan een normale zwaartekracht is. Het is ook niet bekend hoe effectief lage niveaus van ernst zou zijn om het tegengaan van de schadelijke effecten op de gezondheid van gewichtloosheid. Kunstmatige zwaartekracht op 0,1 g zou vereisen een straal van slechts 22 m (74 ft). Ook op een straal van 10 m, ongeveer 10 rpm zou moeten produceren de zwaartekracht van de aarde (in de heupen; zwaartekracht zou 11% hoger aan de voeten), of 14 rpm tot 2g. Als korte blootstelling aan hoge zwaartekracht de gezondheidseffecten van gewichtloosheid ontkennen kan, zou vervolgens een kleine centrifuge worden gebruikt als een oefening ruimte.
De missie van de Gemini 11 probeerde te produceren kunstmatige zwaartekracht door het draaien van de capsule rond de Agena Target voertuig dat door een 36 meter ketting aan was gekoppeld. De resulterende kracht was te klein om te worden gevoeld door beide astronaut, maar objecten werden waargenomen op weg naar de "vloer" van de capsule.
