Dan één dag op het kantoor (2011) iets vreemds gebeurd. Een schuim stressbal die elastiekjes dat ik bracht te werken elke dag met mijn doos van de lunch plotseling had opgehoopt gingen leven. Ik bedoel niet in een Pixar soort manier, maar deze mijns inziens ingevoerd als iets op zoek naar een identiteit. De elastiekjes niet alleen bedekt het hele oppervlak van de stressbal, maar had ook een staart - een reeks van elastiekjes die mijn collega Nigel had langzaam toegevoegd over een periode van dagen gegroeid. Het was gewoon een willekeurige speeltje, maar het bleef kijken naar me alsof om te vragen "Aren't you gonna verlenen mij een naam?"
Nu ik meestal aan levenloze objecten niet praten, maar één dag die ik nam het mee naar huis en aangenomen. Dit begon een periode van prototyping aan het grote ontwerp en veiligheid foutjes corrigeren en vervolgens toe te voegen sommige esthetiek aan wat zou anders saai kijken elastiek rood, blauw en bruin kleuren. Het resultaat was iets was ik zeer trots op. Het onderhouden van de oorspronkelijke Yo-yo van elegant eenvoudig ontwerp ethos maar het was significant verschillend, veel eenvoudiger te gebruiken, veelzijdiger, kwam niet met andermans branding en allerbest ik het mezelf maakte.
Al snel was het tijd voor het testen dus ik een partij voor de kinderen maakte te nemen naar school en geven aan hun vrienden. Na een eerste piek van belang was de Yoball Rage alvorens het begon. Ik niet proberen om de massa markt de dingen - het was gewoon een spurt van energie die een papa van tijd tot tijd heeft. Terwijl ze stof verzameld op de plank bleef ze roepen mij. Misschien was het een Pixar-ding - u weet dat gevoel dat speelgoed niet genieten van de lange baan wordt geschoven. Ik had altijd gedacht van mezelf als een creatief persoon, maar had niet veel om te laten zien - met uitzondering van de Yoball... wat als... Nee... maar ik kon... zou niet werken... Het zou geen kwaad als... je moet worden een grapje... mijn innerlijke dialoog gehouden dit voor maanden totdat op een dag ik een besluit maakte. Ik was van plan om de Yoball mijn eerste uitvinding en ik kon niet schelen als het niet ik wilde geven het een kans om te vechten. Daar! Zei ik het.
