Sopa de pedra

dit is de werkelijke recept uit Portugal voor de wereld beroemde "Stone Soup".  Ik maakte dit met mijn kinderen jaar geleden voordat de oudste in de kleuterschool was.  Ze vond het helemaal geweldig.  Ik heb dit recept voor de crock-pot (langzame fornuis) bewerkt.  Zorg ervoor dat te volgen precies zoals geschreven, voor de beste resultaten.

Een reiziger, blijkbaar vermoeid, aangekomen op een ochtend in een klein dorp dat ten noorden van Schauffhausen ligt, onderweg teen Zürich, Zwitserland. Een goede vrouw zat spinnen en zingen op de deur van haar huis; Hij kwam naar haar; eerste sprak over de ruwheid van de wegen, en dan het vooruitzicht van een weelderige vintage langs de oevers van de Rijn: eindelijk hij vroeg haar of ze had elke brand?

"Om er zeker van te zijn dat ik heb! Hoe moet ik kleden mijn eten anders?"

"Oh, vervolgens," zei de reiziger, "als uw pot aanstaat, kun je me een beetje warm water."

"Om er zeker van te zijn dat ik kan! Maar wat wil je met warm water?" "Als u zal lenen me een kleine pot," zei de reiziger, "Ik zal je laten zien."

"Goed! u moet een pot. Daar, nu wat wil je ermee?"

"Ik wil, zei de reiziger," om het maken van een puinhoop van stone soup!" "Stone soup!" riep de vrouw, "ik nog nooit gehoord van die voorheen. Wat zal you make it?"

"Ik zal je laten zien in een oogwenk," zei de man. Dus de ontkoppeling van zijn portefeuille, produceerde hij een grote gladde kiezelsteen. "Hier," riep hij "is het belangrijkste ingrediënt. Nu toast me een grote snee brood, hard en bruin. Nou, nu wonen voor mij."

De steen werd toegediend in warm water; het brood werd geroosterd, en en zet in de pot mee. "Nu," zei de reiziger, "laat mij een beetje spek, een kleine hoeveelheid zuur krout, peper, zout, uien, selderij en tijm." Kortom, eiste hij alle noodzakelijke materialen.

De goede vrouw had een winkel kast en een waterput bijgesneden tuin; zodat deze werden aangekocht in een oogwenk, en het koken ging met groot succes. Toen hij klaar was, was de vriendelijke gastvrouw, die had keek de werking met bepaalde angst, en van tijd tot tijd longed om te proeven van de soep, toegegeven. Ze vond het uitstekend. Die zo goed was had ze nooit eerder geproefd. Produceerde ze de eetwaren die haar huis geboden; en het verspreiden van haar tabel, met de reiziger, maakte ze een stevige maaltijd, waarvan de stenen soep een belangrijkste deel uitmaakte.

Toen nam hij afscheid, vertelde hij de goede vrouw, die de steen had zorgvuldig worden gewassen, dat zoals ze al zo welwillend aan hem, hij zou, in ruil daarvoor, haar een cadeautje van het maken.

"Waar heb je het?" zei ze.

"Oh," antwoordde hij, "Ik heb het een ver; en het is een steen van die aard, dat als worden schoongehouden, haar deugd zal nooit worden uitgeput, maar met dezelfde ingrediënten, het zorgt ervoor dat altijd zo goed een soep die we hebben deze dag gegeten. "