Pindakaas is een van de beste dingen ooit uitgevonden, na de koffie, marshmellows en imodium pillen. Het is smakelijk, kleverige, stinkende en krachtige extreeeeemely. Pindakaas, ik bedoel, niet die pillen.
Mijn lievelingseten trekking? Geen energierepen, maar pindakaas! En gedroogd vlees (of hondenvoer), chinese noedels, gebakken uienringen & zwarte chocolade. Wat dan ook.
Maar pindakaas heeft één nadeel: het is gewoon te plakkerig, allermeest naar de tijd. En wordt deze opgeslagen in potten. In potten!
Op de trail, u wilt eten & drinken alvorens u honger & dorst krijgt - en plassen wanneer u niet moet - en dus het is een beetje unpractice als u wilt sorteren van de pot van de pindakaas uit de bagpack, om te zoeken naar een lepel (niet de graven lepel, maar de eetkamer lepel), openen van de pot zonder dat de cover, graven die glad strafrecht (met de eetkamer lepel niet een puinhoop van maakt), likken de lepel zoals een labrador om het te krijgen schoon, kruipen voor die omslag welk rolde de helling, godddaaaaaaaaaaaaaaaaamn!, back-up kruipen, verliezend de manier, gepakt in een sneeuwstorm, likken de cover van de pot te krijgen sommige calorieën, enz.
Dat alles omdat onze ingenieurs Nestle & Unilever besloot om op te slaan die plakken in een POT! Ongelooflijk!
Ik dacht dat dit werk een stuk makkelijker kon worden gedaan, en aangezien ik een grote gebruiker van siliconen pistolen ben (ik installeren keukens & badkamers, ik zou beter worden gebruikt om) vond ik een veel betere manier om het 'peanutise' mijn trekking avonturen: de pindakaas pistool.
Pistool in de mond van de da en squeeze!
