Een van mijn slechtste vijandbeelden - nog erger dan ijsblokjes of coca cola, die probeert te ruïneren mijn single malt - is iets echt vicieuze.
Hoofdpijn. Sinds vele jaren is het een van mijn beste - onopzettelijke - vrienden. Wanneer ik ben benadrukt het is er, wanneer ik moe is er ben, als ik drink ook veel het is er en wanneer ik dronken ben want ik ben al moe van wordt benadrukt, het is er zelfs meer.
In plaats van het aanvallen van de oorzaak van deze pijn, liever ik waait het resultaat. Volledig me.
En dus ik ben het nemen van pillen, soms. Heel onschuldig spul, maar toch een paar honderd pillen per jaar...
Ik weet het, het IS echt slecht en één dag deze chemische stoffen gaan doen slechte dingen voor mij. Misschien er The Evil al.
Wat dan ook.
Een van de meest klassieke methoden ter bestrijding van pijn en hoofdpijn in het bijzonder is de aspirine.
Aangezien ik graag denken dat twee stappen van tevoren, weet ik dat, wanneer ik van pillen in de buitenlucht opraken, er altijd een manier is om deze medicament door mijzelf. Gemakkelijk.
