Stap 1: Begrijpen de haggis
Haggis zijn kleine timide nachtdieren die zelden in het wild gezien. Om deze reden zijn er veel mythes over het haggis. Een van de meest voorkomende mythes is dat de haggis verschillende lengte benen aan elke kant van het lichaam heeft en dat dus het kan alleen op heuvels wonen en gaan om hen heen in één richting. Iedereen die een haggis heeft gezien weet dat dit niet waar is. Denk aan een berggeit - ze hebben gelijk formaat benen dus waarom een haggis moet anders? De benen van een haggis zijn van gelijke grootte en vrij kort, dat is een cruciale factor in het vangen van hen.
De haggis is niet de meest intelligente dieren en het is vaak vergeleken met een lemming die het niet het concept van de hoogten begrijpen. Dit is ook cruciaal voor de jacht-techniek.
Een haggis heeft een zeer scherp gevoel van geur en wordt aangetrokken naar de geur van peper. Een haggis kunt ruiken de geur van peper uit nogal een afstand op een gelijkaardige manier aan de manier waarop varkens uit de geur van truffel jagen kunnen. Het bedrag van de paprika's in de foto zal het aantrekken van een Haggis van ongeveer 1 / 2km afhankelijk van welke manier de wind waait.
Een verschil tussen het varken en dat haggis, is echter dat de haggis peper fungeert als catnip aan katten doet. Ze kunnen niet genoeg krijgen van hen en zullen ze zichzelf in gevaar om dichter bij de peper. Ze willen het zo veel dat de smaak van de paprika komt door wanneer je ze eet. De peper heeft helaas ook een slaapverwekkende effect op de haggis, zodat als ze in fysiek contact met peper (met name zwarte peper krijgen) zij zullen vallen in een slaap als staat dat tot 12 uur duren kan.
De haggis wordt aangetrokken naar het geluid van de sporran en deze twee wezens vaak naast elkaar bestaan heel mooi samen. De haggis vindt de oproep van een sporran heel onweerstaanbaar.
Haggis zijn territoriaal en willen blijven in één plaats, tenzij iets echt doet hen schrikken. Als ze bang zullen ze vluchten die plaats en nooit meer terugkeren. Dit is de reden waarom een haggis is zelden in het wild.
De haggis geëvolueerd om te worden wantrouwend van mensen en een mens van heel een afstand kan ruiken en zorgt ervoor dat ze te vermijden. Ze kunnen nog ruiken menselijke zelfs tot 48 uur na de mens heeft verlaten het gebied. Dit is de reden waarom de haggis is zelden in het wild.
