Salie heeft een van de langste geschiedenis van gebruik van een culinaire of medicinale kruiden. Oude Egyptenaren gebruikten het als een drug van de vruchtbaarheid (Bown, 1995). In de eerste eeuw C.E. Griekse arts Dioscorides gemeld dat de waterige afkooksel van salie gestopt met bloeden van wonden en gereinigd van maagzweren en zweren. Hij raadde ook salie SAP in warm water voor heesheid en hoest. Het werd gebruikt door herbalists extern voor de behandeling van verstuikingen, zwelling, zweren, en bloeden. Intern, heeft een thee gemaakt van Salie bladeren een lange geschiedenis van gebruik voor de behandeling van keelpijn en hoesten; vaak door het gorgelen. Het werd ook gebruikt door herbalists voor reuma, overmatige menstruele bloeden, en aan het opdrogen een moedermelk toen verpleegkunde werd gestopt. Het was vooral bekend staat om het zenuwstelsel te versterken, het verbeteren van geheugen en verscherping van de zintuigen.
Salie wordt gebruikt voor problemen met de spijsvertering, met inbegrip van verlies van eetlust, gas (winderigheid), maagpijn (gastritis), diarree, opgeblazen gevoel en zuur. Het wordt ook gebruikt ter vermindering van de overproductie van zweet en speeksel; en voor de ziekte van Alzheimer, depressie en geheugenverlies.
Vrouwen gebruiken sage voor pijnlijke menstruatie, buitensporig melk stroom tijdens verpleging, corrigeren en om opvliegers tijdens de menopauze.
Salie is direct toegepast op de huid voor koortsblaasjes; tandvleesontsteking (gingivitis); pijnlijke mond, keel of tong; en gezwollen en pijnlijke neus.
Sommige mensen inhaleren sage voor astma.
