Je zou kunnen denken, 'dit apparaat ziet er belachelijk'. Nou, dat is het punt. Dit iDial is een 'post optimale device' (Dunne, 2006). Het hoeft niet te worden een perfecte, onzichtbare en naadloze voorbeeld van wearable en alomtegenwoordige gegevensverwerking die in de achtergrond van ons leven verdwijnt. In plaats daarvan, het is bedoeld om de aandacht vestigen op de naden, de aandacht vestigen op zichzelf en de manier waarop wearable computing onze relaties en gesprek verandert. Dit is een ontwerp voor homo ludens (Gaver, 2002). Het speelse maken. En zoals u het wilt maken, zorg ervoor dat u speelt met de ideeën zo goed!
Het eigenlijke maken van dit project is eenvoudig. U moet niet geen moeite om het allemaal samen hebben. De ideeën, zijn echter een beetje uitdagender. Echt, als je de instructies om het apparaat zonder lezen en boeiende met de ideeën net hebt gelezen, zou u een beetje juichen! Maar als u kunt onttrekken in enkele van de theorie achter ons idee (Zie het werk van Anthony Dunne, Fiona Raby, Carl DiSalvo, Matt Ratto, David Philips, Bill Gaver en meer!) Wij denken dat u zult tegenkomen diep nadenken over de aard van de wearable computing en technologie potentieel te vergroten of te belemmeren de openbare onderhandelingen over persoonlijke identiteit van het.
Houd er rekening mee en de iDial lost niet alle problemen. Het creëert nieuwe!
